Położenie Gminy Stoczek Łukowski na Wysoczyźnie Żelechowskiej wpływa na jej malowniczy krajobraz, urozmaicony licznymi lasami i niewielkimi wzgórzami.
Gmina Stoczek Łukowski charakteryzuje się wysoką lesistością, który wynosi 19,3 %. Zwarte kompleksy leśne dominują we wschodniej części gminy w pasie na wschód od Stoczka Łukowskiego. Większe zespoły leśne występują także w rejonie miejscowości Kienkówka i Wólka Poznańska w zachodniej części gminy, Nowe Kobiałki i Guzówka w części południowo-wschodniej oraz Zgórznica i Róża na północy.
Z terenem gminy graniczą następujące rezerwaty przyrody; Rezerwat Dąbrowy Seroczyńskie, Rezerwat „Kulak”, Rezerwat "Jata" oraz Lasy Łukowskie.
Rezerwat przyrody Dąbrowy Seroczyńskie – został objęty siecią NATURA 2000, leśny rezerwat przyrody, położony na granicy gminy Stoczek Łukowski. Obejmuje tereny lasów państwowych nadleśnictwa Siedlce, Leśnictwa Seroczyn. Znajduje się w Łukowskim Obszarze Chronionego Krajobrazu. W części południowej graniczy z rezerwatem Kulak. Nazwa lokalna rezerwatu to "Las serocki". Rezerwat Dąbrowa Seroczyńska został utworzony w 1987 roku w celu zachowania unikalnego kompleksu leśnego z udziałem drzewostanów z panującym dębem bezszypułkowym.
Na obszarze Gminy Stoczek Łukowski znajduje się fragment florystyczno-krajobrazowego rezerwatu przyrody „Kulak”, utworzonego w 1983 r. Rezerwat w przeważającej część znajduje się w sąsiadującej z Gminą Stoczek Łukowski Gminie Wodynie. W jego granice wchodzą tereny leśne, uroczyska, stawy i ich otoczenie oraz porośnięte olchą grunty prywatne i nieużytki. Rezerwat charakteryzuje się typową konfiguracją terenu, bogactwem zbiorowisk roślinnych, dużą ilością chronionych i rzadkich gatunków roślin. Stwierdzono tu występowanie 16 naturalnych zespołów roślinnych. W rezerwacie występuje jedyne na terenie Polski środkowej stanowisko rosiczki długolistnej.
Kolejnym rezerwatem przyrody przyległym do Gminy Stoczek Łukowski jest Rezerwat "Jata" − to jeden z największych i najciekawszych rezerwatów w Polsce utworzony w 1933 r., chroni naturalne środowisko jodły. Położony jest na terenie leśnictwa Jata i Dąbrówka Nadleśnictwa Łuków. Największą osobliwością Jaty są wspaniałe bory jodłowe z udziałem świerka i sosny. Porastają one łagodne doliny Krzny południowej, która rozpoczyna tu swój bieg. Znaczną część drzewostanów rezerwatu to 100 – 160 letni starodrzew, w którym spotkać można przestoje jeszcze starszych dębów, jodeł, świerków i sosen. Znacznie rzadziej zdarzają się starsze (około 100 letnie) okazy grabów, lip, klonów, wiązów, olch i jesionów. Piękne drzewostany jodłowe oraz przestoje starych, ponad 100 letnich jodeł, znajdują się także w części wschodniej rezerwatu, objętej od roku 1984 ochrona częściową. W poszerzonych granicach rezerwatu znalazły się także kompleksy łąk i torfowisk położone w dolinie Krzny Południowej.
Wartość rezerwatu jako obiektu chronionego – obok aspektu naukowego, dydaktycznego i estetycznego – podkreśla dodatkowo czynnik historyczny. Tereny te stanowiły bowiem bazę operacyjną i kryjówkę powstańców z 1863 roku z oddziału księdza Stanisława Brzóski. Tu także działały silne zgrupowania partyzanckie oddziałów Armii Krajowej w czasie II wojny światowej.
Północno-wschodnia część gminy położona jest w Łukowskim Obszarze Chronionego Krajobrazu, utworzonym w 1986 r. Jest to obszar o dużej atrakcyjności krajobrazowo-przyrodniczej. W jego krajobrazie dominują zróżnicowane, dobrze zachowane zbiorowiska leśne i łąkowe, w tym doliny rzeki Świder. Flora i fauna obszaru jest bogata i zróżnicowana, z dużym udziałem gatunków rzadkich i chronionych. W granicach gminy znajduje się 6692,5 ha obszaru chronionego, co stanowi 29 % jego całkowitej powierzchni. W sołectwie Nowa Prawda znajduje się park podworski zajmujący powierzchnię 7,23 ha. Stanowi on własność prywatną. Na terenie parku zachował się budynek podworski, pozostała też część drzew z drzewostanu pierwotnego; są to głównie kasztanowce oraz fragment alei grabowej.
